Over verruwing in de menselijke omgang

Overweging voor Omrop Fryslan, september 2015

Een leuke documentaire over onze voormalige minister president Wim Kok. 

Hij klapt in die documentaire verrassend uit de school en vertelt - erg interessant voor wie ervan houdt - over de verkeringsperikelen van de kroonprins, zijn Argentijnse vriendin en een niet onomstreden potentiële schoonvader. 

Je zal toch koning van Nederland zijn met een minister van staat die Wim Kok heet. Een minister van staat die de vertrouwelijkheid van de koning schendt, die zich niet publiekelijk kan verdedigen. Waarom zou zo'n Wim Kok dat toch doen?

Afgelopen periode, naast nieuws over de grote vluchtelingenstroom richting Europa, waren er andere vreemde nieuwsberichten. Een lerares in het basisonderwijs mishandeld door de ouders van haar leerling. Een conductrice die een kopstoot moet incasseren als zij een reiziger aanspreekt. Jack van Gelder die op zijn afscheidsfeestje voor van alles en nog wat wordt uitgemaakt en vrolijk verbaal terug mept.

Tijdens een verkiezingsdebat in de Verenigde Staten werd Donald Trump gevraagd: Áls de paus met u over de economie wil praten, wat zou u dan zeggen?’ Het verbijsterend antwoord van de presidentskandidaat: 'Ik zou hem bang maken en zeggen dat ISIS achter hem aanzit.' 

Dat is blijkbaar de wereld, niet inhoudelijk het gesprek aangaan maar met een grote mond proberen iemand de stuipen op het lijf te jagen. Waarom toch?

Op hoge toon wordt in de media veelvuldig excuses geëist van deze of gene. Dan van die persoon die iets verkeerd deed of juist niks deed, dan weer van iemand anders die iets verkeerd inschatte. Dan moeten we als natie onze excuses aanbieden voor feit x uit onze vaderlandse geschiedenis en een poosje later weer voor feit y. 

Als die excuses er komen is toch vaak de reactie die het niet gemeend is of veel te laat. Excuses stellen natuurlijk helemaal niks voor als die niet komen met een flinke zak geld om dit leed of die misère financieel te verzachten.

Met een regelmaat van de klok vraag ik mij af wat er met ons aan de hand is, dat we zo weinig rekening houden met de gevoelens van anderen. Waarom staan mensen zo negatief en zo wantrouwend tegenover andere mensen? Ons leven wordt geregeerd door achterdocht en negativiteit. Ons managementsysteem is erop gebaseerd. Alles moeten we meten, weten en verantwoorden. Waarom eigenlijk? Is het omdat zoals de waard is hij zijn gasten vertrouwt?

Het wezen van God, een Soevereine Macht boven ons mensen is maatschappelijk aan de dijk gezet. De soevereiniteit van het volk heeft plaats gemaakt voor de almachtige soevereiniteit van het individu. Het individu dat niemand boven of naast zich duldt.

Paus Franciscus heeft opgeroepen tot een Heilig Jaar van Barmhartigheid. Misschien goed ons daar eens in te verdiepen. Waarom zou je barmhartig zijn? Allereerst omdat God ons barmhartig is, omdat Jezus ons de barmhartigheid heeft bewezen door zijn leven voor het inboeten van onze schuld op het kruis heeft gegeven. Waarom zou je barmhartig zijn? Omdat wij eigenlijk - net als minister van staat Wim Kok - ook graag ons imago opblazen en vertrouwelijke informatie lekken; dat heet roddelen in gewoon Nederlands. Omdat we in gedachten misschien de eigen buurman over de heg trokken en onze eigen excuses niet zo welgemeend waren.

Hoe zei Jezus het ook maar weer? 'U zult de Heer uw God liefhebben met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand. Dat is het grootste en eerste gebod. Het tweede is daaraan gelijk: U zult uw naaste liefhebben als uzelf. Aan deze twee geboden hangen heel de Wet en de Profeten.’