Ich bin ein Reichsbürger!

EEN LONGREAD

REICHSBÜRGER

In Duitsland zijn mensen aangehouden die een staatsgreep zouden willen plegen, zogeheten Reichsbürger. Het is een bont gezelschap van Holocaustontkenners, antisemieten, racisten, extreemrechts en aanhangers van diverse complottheorieën.

Wat hen bindt: zij ontkennen de legitimiteit van de Bondsrepubliek. Die is, naar hun mening, opgedrongen door overwinnaars van de Tweede Wereldoorlog die na de oorlog in Duitsland een bezettingsmacht waren.

Waar de staat niet wordt erkend, worden staatsinstellingen en hun wetten ook niet erkend en wordt uiteraard (!) principieel geen belasting betaald.

Weigeren Reichsbürger even principieel medische hulp medegefinancierd door die niet
erkende staat? Ik heb een flauw vermoeden wat Reichsbürger mét Blindedarmontsteking doen.

Volgens Reichsbürger bestaat het Duitse Rijk (gesticht in 1871) nog altijd en dat binnen de grenzen van vóór de Tweede Wereldoorlog. Die grenzen bestaan niet meer.

Na de oorlog stond Polen gebied af aan overwinnaar Sovjet-Unie. Het kreeg Duits gebied terug. Polen verschoof westwaarts. Een georkestreerde volksverhuizing raakte miljoenen burgers. Oost-Pruisen werd gesplitst: een stukje naar Polen en de rest naar de Sovjet-Unie. Het is nu bekend als Kaliningrad, de Russische exclave aan de Oostzee.

Reichsbürger hebben sympathie voor Poetin. Die is net zo revisionistisch. Droomt ook over oude glorie maar in een andere tijd en andere grenzen: een land met invloedsfeer dat tot in Oost-Duitsland reikte. Ver in het Duitse Rijk van Reichsbürger!

Twee revisionistische stromingen die inhoudelijk strijden. Een kniesoor die daarover valt?

REVISIONISME IS WERELDWIJD MODERN

Veel mensen dromen over voorbije gloriejaren van hun land, in welk tijdperk dan ook. Wie er goed op inspeelt kan als politicus héél populair worden en het ver brengen.

De premier van Hongarije droeg onlangs uitdagend een sjaal met Groot-Hongarije. Dat was onderdeel van de Habsburgse dubbelmonarchie, verliezer van de Eerste Wereldoorlog. Het land werd gereduceerd tot 29% van vroeger grondgebied (Verdrag van Trianon, 1920). Dat ligt in Hongarije nog steeds zwaar op de maag.

Rond de Bosporus ander revisionisme: dromen over het Ottomaanse Rijk. Dat reikte vanaf de Balkan, de Zwarte Zee via Arabië en Egypte tot in Algerije. Ooit oppermachtig maar het verzwakte. In de Eerste Wereldoorlog helaas bondgenoot van de verliezers. Daarna viel het uiteen in diverse staten. De grenzen van Turkije (Vrede van Lausanne, 1923) weken fors af van Turkse wensen, het Nationaal Pact. Dat ligt daar weer zwaar op de maag. Vandaag de dag heeft Turkije met de ‘veiligheidszone’ in Syrië wat 'verloren’ land terug.

In het oosten droomt communistisch China van de macht dat het in voorbije eeuwen had als keizerrijk. In tegenovergestelde windrichting een ander genre: MAGA, Make America Great Again.

Wereldwijd zijn veel revisionistische stromingen. Ze doen het goed, zijn in de mode. Elk met heimwee naar voorbije glorie dat strijdt met de realiteit of ander revisionisme. Dat wordt een clash, oorlog als niemand zich beheerst of… tot inkeer komt.

REVISIONISME GEBRUIKT GESCHIEDENIS SELECTIEF

In Rusland is het beter te zwijgen over de miljoenen doden die Stalin bracht: hongersnood in Oekraïne (Holodomor) en de Grote Terreur. De Russische Nobelprijswinnaar voor de Vrede, de organisatie Memorial die de herinnering aan Stalins slachtoffers levend houdt, is in eigen land als “buitenlandse agent” verboden.

Noem ook niet dat Stalin 16 dagen ná Duitsland Polen ook binnenviel om het te verdelen met Duitsland (Molotov-Ribbentroppact, 1939). De Sovjet-Unie heeft die deal, als geheime bijlage van het pact, 50 jaren glashard ontkend. Macht der gewoonte? December 1989 gaf het toe dat het protocol werkelijk bestond. Een jaar eerder stond de tekst al in een Estse krant.

Op vakantie in Turkije? Noem niet de Armeense genocide. Op zakenreis in China? Zwijg over mislukkingen van Mao met miljoenen doden als gevolg.

Er zijn dictatoriale en populistisch geregeerde landen met overheidsdiensten die toezien dat scholen en musea het “juiste” geschiedenisverhaal vertellen. Twee voorbeelden: Polen heeft een Instituut voor Nationale Herinnering en Rusland de Interdepartementale Commissie voor Historisch Onderwijs.

Er zijn ook landen die hun geschiedenis bij wet regelen en het “belasteren” van de staat strafbaar stellen. Wat historisch onwelgevallig is, blijft daardoor ongenoemd.

The New York Times stond stil bij het allereerste trans-Atlantische transport van Afrikaanse slaven (1619), de consequenties van slavernij en de bijdrage van Afro-Amerikanen aan de samenleving. Vanuit populistische hoek kwam de tegenreactie: Comité 1776 dat patriottisch onderwijs wilde bevorderen.

Ook wij hebben onze historische gevoeligheden. Slavernij, VOC en Politionele Acties? Onze koloniale geschiedenis, dus eigen beeldvorming, is niet door de overwinnaar geschreven?

Zelfs de legitimiteit van ons land is vrucht van internationale politiek (Congres van Wenen, 1814-1815). Nederlanders werd niets gevraagd. Overwinnaars van napoleontische oorlogen drukten hun stempel; internationaal polderen. Die vermaledijde internationale politiek?

Christenen hoeven niet ‘woke’ zijn maar wel leren zien met de ogen van God. ‘Want God ziet niet zoals een mens ziet; een mens kijkt naar het uiterlijk, maar de Heer kijkt naar het hart.[1]

Dat is anders zien dan met ogen van eigen belang en (culturele) vooringenomenheid, ook als die vooringenomenheid al eeuwenoud is.

REVISIONISME VOOR DE KERKELIJKE STAAT?

De altijd gehoorde klacht: de Kerk gaat niet mee met de tijd.

Als Jezus’ Kerk even modieus was als de wereld, moeten modieuze katholieken dan ijveren voor herstel van de Kerkelijke Staat? Geen grap, die bestond echt!

Italië ontstond uit meerdere soevereine staten. Eén was de Kerkelijke Staat (globaal midden-Italië) waarvan de paus staatshoofd was. Die bestuurde naast de Kerk een land. Daarvan is soeverein Vaticaanstad een restant (Verdrag van Lateranen, 1929).

Die Kerkelijke Staat werd in haar doodsstrijd verdedigd door een vrijwilligersleger, zouaven. Nederland leverde er 3.181 (1/3 van het totaal). Katholieken die met volle overtuiging de paus te hulp kwamen. In katholieke kring, en alleen daarbinnen, waren die voormalige zouaven zeer gerespecteerde mannen.

In Oudenbosch is een museum aan hen gewijd. Daar ook het monument om gesneuvelde zouaven te eren. ‘In Memoriam Neerlands Kath. Zonen Gesneuveld in de Verdediging van Petrus’ Erf’. De vroegere parochie in Erica had ooit een kapelaan die sergeant in het pauselijk leger was geweest.

Lang treurden katholieken wereldwijd om de ondergang van Petrus’ Erf (1870).

Als ik revisionistisch ijverde voor herstel van de Kerkelijke Staat zou iedereen terecht zeggen dat ik niet goed snik ben.

Het leven evolueert, ook het beleven en denken. Dat is de aard van Gods schepping. Ja, ook de oerknal heeft een Vader.

Niemand zit te wachten op een Kerkelijk Staat als katholieke variant van het kalifaat. Zelfs de meest orthodoxe katholiek niet. De paus ook niet.

ALLES IS VERGANKELIJK

Alles in het universum is vergankelijk: zwarte gaten, sterren, kometen, planeten, enz. Dus ook zon en aarde.

Wij weten immers dat de hele schepping kreunt en onder barensweeën lijdt, nog altijd. En niet alleen zij, ook wij zelf, die de eerstelingen van de Geest toch al hebben ontvangen, ook wij zuchten over ons eigen lot.[2] Onveranderlijk, de eeuwig constante is de Schepper zelf, God.

Geen volk, cultuur, land of grens is van eeuwigheid. Die hebben ook een cyclus. 

Talrijk zijn de verloren culturen, verdwenen en vaak vergeten volken en de wereld draait toch door. Kanaänieten, Nabateeërs, Garamanten, Bataven en de verloren stammen van Israël om iets te noemen.

Zij verdwenen om diverse redenen: natuurrampen, klimaatverandering, een verloren oorlog, innerlijke verdeeldheid, het missen van nieuwe techniek, ziekte, een haven die dichtslibde, verlies van handelsrelaties, gingen op in ander volken. Noem maar op. Sommige verdwenen zonder aanwijsbare reden in de mist van de geschiedenis.

In alle voorbije eeuwen tot op vandaag hebben al die volken en naties gemeenschappelijk dezelfde rare tic!

Elk volk, elke natie wil dominant gloriëren en heersen. Andere volken en naties hebben zich daarnaar te gedragen. Goedschiks of kwaadschiks, oorlog niet uitgesloten. Eeuwenlang is het dé bron van intens menselijke ellende.

Wie revisionistisch is, moet het Bijbelboek Prediker lezen: ‘Vraag niet waarom de tijden van vroeger beter waren dan nu; zoiets vragen getuigt niet van wijsheid.’  [3]

HET RIJK VAN GOD!

Voor de christen is het beter om zich, tijdens het verblijf op deze aarde, niet te richten op wat toch altijd en eeuwig voorbij gaat. Nog véél zinlozer: je als christen richten op wat generatie op generatie ellende heeft gebracht zoals nationalisme, dominantie en vechten om grenzen.

Een beetje christen richt zich op wat blijvend is en niet voorbij gaat: het Rijk van God! Een spiritueel koninkrijk.

God verzamelt zich een volk uit alle naties, rassen en talen. Volgens de profeet Jesaja gaat dat zonder identiteitsverlies:

Laat de vreemdeling, die zich aansluit bij de Heer, 

niet menen de Heer maakt mij los van mijn volk.’ [4]


Vreemdeling in Bijbelse zin is wie niet uit het Joodse volk voortkwam. Confronterend maar u en ik zijn die vreemdeling! Iets waarvan we bewust zijn als we ontmoeten wie vreemdeling voor ons is?

De vreemdelingen die zich bij de Heer aansluiten om hem te dienen,

die zijn naam met liefde vereren en zijn dienaren willen zijn, 

allen die de sabbat onderhouden en hem niet onteren,

allen die zich houden aan mijn verbond, 

hen breng Ik naar mijn heilige berg’ [5]


Jezus roept u (en zelfs mij) tot dat Rijk van God net als alle andere naties, rassen en talen. Zonder onderscheid, zonder voorbehoud.

Het doopsel is het paspoort van de Rijksburger van God. Ingezetenen trekken geen grenzen, zij bouwen bruggen. Hebben geen reden tot nationale zelfverheffing en anderen neerduwen in ondergeschiktheid.

Maria, Jezus’ moeder, zong het al: ‘Hij heeft omgezien naar zijn dienares in haar geringheid. Machthebbers heeft Hij van hun troon gehaald, geringen gaf Hij een hoge plaats. Hongerigen overlaadde Hij met het beste, rijken heeft Hij met lege handen weggestuurd.[6] Niet alleen een lofzang, ook een waarschuwing voor wie het hoort!

Jezus was helder: ‘Iedereen immers die zich verheft zal vernederd worden, maar wie zich vernedert zal verheven worden.[7]  Jezus liet het niet bij vrome woorden. Hij had bijpassende levenshouding en daden.

Het vraagt een andere manier van denken en doen dan doorsnee wereldburgers - christelijk of niet - al eeuwenlang presteren. Dat heet modieus: omdenken. Een goede oefening voor de christen!

Rijksburgers van God betalen heel principieel wél de verschuldigde belasting. ’Geef dan aan de keizer wat van de keizer is en aan God wat van God is.[8]  De ondersteuning van en zorg voor kwetsbaren, enzovoorts moet ergens van betaald worden. In Jezus’ spoor lopen ware Rijksburgers hen niet voorbij, keren niet de ogen af en stoppen de oren niet dicht.

In het Rijk van God ligt de macht in handen van een menstype zo compleet anders dan al die andere types die al eeuwen de wereld (willen) beheersen!

Geboren in Bethlehem, toen Nergens Huizen. ‘Men noemt Hem Wonderbare Raadsman, Goddelijke Held, Eeuwige Vader, Vredevorst. Een grote macht en een onbeperkte welvaart zullen toevallen aan Davids troon en aan zijn koninkrijk, zodat het gegrondvest zal zijn en stevig gebouwd op recht en gerechtigheid van nu af tot in eeuwigheid. De ijver van de Heer der hemelse machten brengt het tot stand.[9]

Een koning die de benenwagen gebruikte, een stukje aflegde op een ezel en in ondergoed de voeten van zijn leerlingen waste. ‘Ik heb jullie het voorbeeld gegeven: je moet doen zoals Ik voor jullie heb gedaan.’ [10] Zoals voorvader koning David schamel gekleed de Heer dansend vooruitging. [11]

Dat is nog eens een leuk variant van revisionisme!

Het is raar dat christenen gelovig dromen over voorbije glorie en terug willen naar die “goeie oude tijd”. 

Elk revisionisme ziet in van alles en nog wat beren op de weg en tegenliggers als dé vijand. Christelijk revisionisten laten dus direct Jezus’ woord al los: ‘heb je vijanden lief, wees goed voor wie je haten, zegen hen die je vervloeken en bid voor degene die je smaden[12] Heilloos!

Waarom het christendom in het Westen een neerwaartse spiraal heeft? De profeet Jesaja tipte: ‘Waarom ziet U niet dat wij vasten, merkt U niet dat wij ons vernederen?’ Op de dag dat u vast zoekt u nog uw voordeel, en beult u uw slaven af. U kijft en krakeelt als u vast en slaat er boosaardig met uw vuisten op los. Zie, bij een vasten als dit dringt uw stem niet in de hoge door’. [13]  Deze tip van de profeet kunt u ongetwijfeld zelf eigentijds invullen.

Het Rijk van God ligt niet achter maar vóór ons. ‘Wees niet bang, want Ik ben bij u; wees niet angstig, want Ik ben uw God.[14]  In Woord en sacrament, dat ons voedt en vormt, wordt Gods nabijheid heel concreet.

Christenen hoeven niet woke zijn, moeten helemaal niet terug in de tijd maar wakker worden! Eindelijk vooruit bewegen in het heilsplan van God. Handelen naar Zijn Woord. Zonder eigen belang te dienen. Zonder vervuld te zijn van eeuwenlange (culturele) vooringenomenheid.

Burger zijn van het Rijk van God is geen minderwaardige positie. Een geschenk, genade van de Allerhoogste. ‘U bent een uitverkoren geslacht, een koninklijk priesterschap, een heilige natie, een volk dat zijn bijzonder eigendom werd om de roemruchte daden te verkondigen van Hem die u uit de duisternis geroepen heeft tot zijn wonderlijk licht: u, vroeger geen volk, nu Gods volk.[15]

Zo bent u dus geen vreemdelingen en ontheemden meer, maar medeburgers van de heiligen en huisgenoten van God.[16]

Verhip!!! Ik bedenk mij iets….

Du Heinrich (XIII. Prinz Reuß), Ich bin ein Reichsbürger! Aber nur aus dem Reich Gottes.



[1] 1 Samuël 16, 7b

[2] Romeinen 8, 22-23a

[3] Prediker 7, 10

[4] Jesaja 56, 3

[5] Jesaja 56, 6-7b

[6] Lucas 1, 46-55

[7] Lucas 14, 11

[8] Matteüs 22, 21b

[9] Jesaja 9, 5b-6

[10] Johannes 13, 15

[11] 2 Samuël 6

[12] Lucas 6, 27b-28

[13] Jesaja 58, 3-4

[14] Jesaja 41, 10a

[15] 1 Petrus 2, 9-10a

[16] Efeziërs 2, 19