Longread internetpublicatie van maart 2010 n.a.v. de ‘hostierel’ en de eerste berichtgevingen over seksueel misbruik in de Kerk
Nooit van het dorp gehoord maar moe ben ik van geneuzel in Reusel, moe van de Smeekbede in de Sint Jan en van geestelijken die hun handen niet thuis hielden. Ik baal ervan en dat is diplomatiek gezegd. Het raakt mij diep in de ziel. Spuugzat ben ik die ongenuanceerdheid in media. De botheid en vaak liefdeloze en ondoordachte commentaren van Lilianne en alleman.
In verkiezingstijd roept de katholieke PvdA-voorzitster, mw. Lilianne Ploumen, op tot het roze protest in de Sint Jan. Is het mijn achterdocht of toeval dat kort daarvoor een persbericht 19.02.2010 (bron: http://www.weareproud.nl) meldt dat haar partij 50% van de roze stemmen zal verliezen? Het huis van God en de eredienst aan Hem misbruikt als, gedegradeerd tot haar partijpolitiek podium.
Bizar is mijn fantasie: hoe reageert zij als katholieke partijleden, met sociale leer van de Kerk in de hand, tijdens het verkiezingscongres protesteren tegen de steekjes die de oud regeringspartij liet vallen? Of zij oproept tot protest in synagoge en moskee? Niet electoraal van belang. Daarbij loopt zij met een bepaalde oproep kans van rijkswege een gepantserde auto te krijgen, persoonsbeveiliging tot haar laatste ademstoot en in de beveiligde woonomgeving buurvrouw te worden van ene G. Wilders.
De eredienst in de Sint Jan moet luidruchtig zijn geweest. Niet door spontane smekende beden richting hemel. Volgens foto’s komen tijdens die H. Mis drie personen binnen die volgens mij de bus naar Gay Pride gemist hebben. Roze pruiken en nephabijten wekken niet de indruk van mensen die in de H. Mis God zoeken. Wanstaltig, provocerend. Niet bevattend waar het in de Kerk om gaat. Een Smeekbede? Van wie tot wie? Buiten werden roze “hosties” uitgedeeld. Te grof voor woorden voor wie het Allerheiligste Sacrament kent. Lollig voor wie die duiding niet kent maar opeisen wat niet je niet kent, lijkt mij ook toppunt van verveling.
Helemaal moe word ik van televisieberichten en krantenkoppen die melden dat homo’s niet of juist wel weer welkom zijn in de Katholieke Kerk. Waar dat vaak herhaald wordt, ga ik het als priester bijna zelf geloven. Het is gezwets in de ruimte!
De Katechismus van de Katholieke Kerk meldt onder nummer 2358: ‘Bij een niet gering aantal mannen en vrouwen is de homoseksuele neiging diepgeworteld. Zij kiezen niet zelf hun homoseksuele instelling uit; de homoseksualiteit betekent voor de meesten van hen een beproeving. Men moet deze mensen met respect, begrip en fijngevoeligheid behandelen. Men moet iedere vorm van onrechtmatige discriminatie vermijden. Ook deze mensen zijn geroepen om in hun leven de wil van God te volbrengen en – als zij christen zijn – de problemen die zij als gevolg van hun instelling ondervinden, te verenigen met het kruisoffer van de Heer.’
Dat is niet homofoob maar heldere taal van de Kerk die de homoseksuele mens erkent.
Op basis van haar geloof is de Kerk tegen strafrechtelijke vervolging van homoseksuelen. Er zijn landen waar dat gebeurt. Citaten van de website van Boris Dittrich, eens partijleider van D’66 nu werkzaam voor Human Right Watch:
‘Het Vaticaan keert zich tegen de strafrechtelijke vervolging van mensen op grond van hun seksuele geaardheid. Een vertegenwoordiger van de rooms-katholieke kerk, pater Philip Bené, heeft daarover vorige weeg een verklaring afgelegd bij de VN in New York.’
‘Boris Dittrich: ‘Bij de VN zat iedereen met zijn oren te klapperen: de paus spreekt zich uit voor de rechten van homo’s!’
‘Al eerder, vorig jaar december, gaf het Vaticaan namelijk een persbericht uit waarin discriminatie van homoseksuele mannen, lesbiennes en biseksuelen werd afgewezen’
‘Het Vaticaan bewijst dat politici zich ten onrechte achter religie verschuilen. Je kunt homoseksualiteit als een zonde zien, zoals het Vaticaan nog steeds doet, maar dat betekent niet dat het in het strafrecht moet en dat homo’s vervolgd kunnen worden.’
‘Hoewel ‘de positie van de Heilige Stoel over seksuele oriëntatie welbekend blijft’, roept het Vaticaan op tot het ‘beschermen van de rechten en waardigheid van alle mensen.’
De homoseksuele mens doet er toe voor de Katholiek Kerk omdat voor Jezus ieder mens er toe doet: homoseksuelen, heteroseksuelen en biseksuelen. Ja, die laatste zijn er ook!
De Katechismus over deelname van homoseksuelen aan het kerkelijk leven: ‘Homoseksuele mensen zijn tot kuisheid geroepen. Door de deugd van zelfbeheersing, die hen tot innerlijke vrijheid opvoedt, eventueel met steun van een belangeloze, vriendschappelijke begeleiding, door het gebed en de genade van de sacramenten, kunnen en moeten zij geleidelijk en standvastig, voortgang boeken op de weg van de christelijke volmaaktheid.’ Hoezo niet welkom of homofobe Kerk? Fijn als opiniërende smaakmakers en particuliere commentatoren op internetfora hun bijdragen leverden met een klein beetje geloofskennis.
De kern van terugkerende heisa is dat de Kerk oproept tot kuisheid!! Vanuit geloof plaatst zij seksualiteit binnen het huwelijk en gericht op voortplanting. In de ontwikkelde en welvarende samenleving is voortplanting (conceptie én anticonceptie) medische materie. Seksualiteit los van conceptie is consumptieartikel, genotmiddel. De NRC meldt 11.03.2010 op internet dat een patiënt een zorgstudente ongeschikt vond voor zorg. Zij weigerde hem te bevredigen! Een belangenbehartiger van pgb-houders: ‘Het staat iemand vrij zo’n vraag te stellen. Je kan nee zeggen. Ik hoor van intramurale instellingen dat ze precies weten welk personeel cliënten seksueel kan helpen.’ Seksualiteit, zo gewoon dat de patiënt de verpleegkundige erom vraagt! Seksueel genot kan verslavend zijn. Tiger Woods is niet de enige patiënt. Waar seksualiteit genotmiddel is, is de oproep tot kuisheid een taaie. Geen onderwerp dat populair maakt. Dat is ook geen doel. Kijkend naar Jezus’ kruisdood en het gering aantal fans bij dat kruis was ook Hij niet de populairste.
De kuisheid geldt de hele christelijke familie. Kuisheid is Bijbels een vrucht van de heilige Geest. De gelovige eert God ook door zuiver gebruik van het lichaam dat je kreeg, waarin je leeft. De gehuwde (heteroseksueel of biseksueel) is tot kuisheid geroepen in huwelijkstrouw. De geestelijke met celibaatgelofte is duidelijk. De ongehuwde, weduwe, weduwnaar of gescheiden mens - met elke variant van seksuele geaardheid – allemaal tot kuisheid geroepen. Het is geen discriminatoire oproep. Homoseksuelen kunnen gelovige hetero- en biseksuelen de hand schudden. Andersom mag ook, wij discrimineren niet!
Als geloof alleen over seksualiteit ging had de Bijbel op een A4’tje gepast. Geloof in Vader, Zoon en heilige Geest gaat om zo veel meer! Naast vermaledijde lijfelijke kuisheid is een door geloof gevormde psychische kuisheid zegenrijk. ‘Waarom wil ik wat ik wil, moet ik dat willen? Waarom ervaar en voel ik wat ik ervaar en voel, moet ik dat willen ervaren en voelen?’ Kerk en geloof gaan over zoveel meer en dan heb ik het nog niet gehad over genade, vrede, vergeving, gerechtigheid, verrijzenis, eeuwig leven, etc.
Eén onderwerp waarmee de Katholieke Kerk in Nederland homoseksuelen wel te kort doet. Daar hoor ik niemand over, zelfs de homobeweging niet. Als er sprake is van toenemend geweld, toenemende maatschappelijke onverdraagzaamheid tegen homoseksuelen dan is de Kerk verbijsterend stil. Geen bisschop en bijna geen pastoor die dan verbaal op staat voor deze kinderen van God. Het siert de Kerk in zulke situaties publiekelijk op te komen voor het leven en het welzijn van homoseksuelen. Bij deze?
Na de depressie die in Reusel begon, kwam de orkaan die over Kerk en land gaat. Melding over geestelijken die internaatsleerlingen seksueel misbruikten. Snel kwamen soortgelijke geluiden. Waar homoseksuelen in de Kerk protesteren, wekken die meldingen van seksueel misbruik de indruk dat die Kerk goed weet wat een ander vooral niet moet doen maar dat katholieke geestelijkheid er helemaal voor gaat. Hypocriet?
Toen onze inter-parochiële website werd geopend kwam op de openingspagina een link naar Hulp & Recht, het meldpunt voor seksueel misbruik in de Kerk. Seksueel misbruik is uit den boze. Een misdaad jegens het slachtoffer, vaak met lange termijn gevolgen. Het is vloeken in de kerk dat de mens, Gods beeld en gelijkenis, uitgerekend in Jezus’ Kerk in die waardigheid wordt aangetast. Een misdaad tegen God, mijn woorden. Meldingen beuken erin. Het staat zo haaks op alles waar God voor staat. Haaks op alles waar de Kerk voor staat. De maag draait je om. Elke klacht is één teveel! Het slachtoffer mag van die Kerk hulp en recht verwachten.
De zonde begint in Gods ogen wel een paar stappen eerder dan in de media. Kwaad begint niet op het moment dat iemand de handen niet thuis houdt. Bij God is seksueel opgewonden zijn (!) van wie je niet opwonden zou moeten raken, begin van de zonde. Indachtig Jezus: ‘Gij hebt gehoord dat tot onze voorouders is gezegd: Gij zult niet doden. Wie doodt zal strafbaar zijn voor het gerecht. Maar ik zeg u: Al wie vertoornd is op zijn broeder, zal strafbaar zijn voor het gerecht.’ (Matt. 5,21-22) God is van eeuwigheid, zijn gerechtigheid ook. Na oprecht berouw en boetedoening is Hij het die vergeving kan schenken.
Seksueel misbruik in de Kerk is onduldbaar. Onterecht is het dat de hele geestelijkheid aan te rekenen of indruk wekken dat celibaat bron van ellende is. Als het celibaat oorzaak was zou incest niet tot nauwelijks bestaan. Geen gehuwde ouder, leraar, maatschappelijk werker, arts die zich aan kind, leerling, cliënt of patiënt zou vergrijpen. Zelfbeheersing is een deugd, ook op seksueel terrein. Die verrekte kuisheid toch. De katholieke geestelijke is geen prototype van de seksuele gefrustreerde bij wie zelfs je kind niet veilig is. Ander mensen met seksuele onthouding (bijv. na overlijden van de partner) zijn evenmin bij voorbaat tikkende bommen. Verknipte geesten lopen overal rond. Als het nieuws het zoveelste gezinsdrama meldt, is dan elke ouder een potentieel gevaar voor eigen gezin? Een waanidee waarmee bijna alle ouders onrecht wordt gedaan. Is elke Nederlander die Thailand bezocht sekstoerist geweest? Ik heb de indruk van niet. Hoe erg alles is, we moeten het wel in juiste proportie bezien.
Volgens de Duitse hoogleraar forensische psychiatrie, dhr. Hans-Ludwig Kröber, is het vele malen waarschijnlijker dat niet-celibataire mannen seksueel kindermisbruik plegen dan katholieke priesters. Juist het geloof zou de sterke psychologische barrière zijn voor de neiging tot misbruik. Volgens hem is verhoudingsgewijs minder misbruik in de Katholieke Kerk dan in andere instituten met mannelijke medewerkers. Misbruik kan overal waar volwassenen macht hebben: internaten, scholen, scouting, sportclub en niet alleen bij de katholieken.
Ik snap dat ieder mens een zwak moment kan hebben. Een levenscrisis of identiteitscrisis kan iedereen overkomen. Iemands huwelijk of priesterschap kan in crisis verkeren. De puber die eigen lijf, seksualiteit en identiteit ontdekt moet leren er mee om te gaan. Gewoon menselijk. Maar hoe dan ook: van kinderen blijf je af! Hoe dan ook: van iemand die afhankelijk van jou is blijf je af! De ouder blijft van nageslacht af, de puber blijft van zusje/broertje af, de leraar blijft van de leerling af, een priester blijft van zijn parochianen af ongeacht leeftijd, etc.
Omgekeerde geldt ook. Al kookt het oestrogeen of ronkt 3000 PK testosteron: een leerling zoekt geen seksuele toenadering tot die leuke docent. De medewerker laat de leidinggevende seksueel met rust. De gelovige zoekt geen al te private toenadering tot de priester, diaken of pastoraal werkende. Meelevende professionele nabijheid eist gezonde distantie. Vakbond Nu’91 gaat haar leden beter wapenen tegen seksuele verzoeken van patiënten. Perfect!
Bij de Smeekbede in de Sint Jan waren buttons met teksten als ‘Jezus is liefde’ en ‘bij Jezus is iedereen welkom’. Klopt! Maar wat is liefde? De apostel Paulus in zijn lofzang op de liefde: ‘De liefde is geduldig en vriendelijk, de liefde is niet afgunstig, zij praalt niet, zij verbeeldt zich niets. Zij gedraagt zich niet onfatsoenlijk, zij zoekt zichzelf niet, zij laat zich niet kwaad maken en rekent het kwade niet. Zij verheugt zich niet over onrecht, maar vindt vreugde in de waarheid. Alles verdraagt zij, alles gelooft zij, alles hoopt zij, alles verduurt zij.’ (1Kor. 13)
Tijdens de eredienst demonstratief roze binnenkomen is dat liefde die niet praalt? Boegeroep onder de preek en weglopen is dat liefde die geduldig en vriendelijk is, die zich niet kwaad laat maken, alles verdraagt, alles gelooft en alles verduurt? Liefde zoekt zichzelf niet, ook niet het eigen orgasme of obstinaat het eigen gelijk. Een enkele orthodox katholieke vuurvreter, soms nodeloos vlijmscherp, kan Paulus’ woorden in de oren knopen. ‘Al ken ik alle geheimen en alle wetenschap, al heb ik het volmaakte geloof dat bergen zou kunnen verzetten – als ik de liefde niet heb, ben ik niets.’
Bij Jezus is iedereen welkom, Hij sluit niemand uit. Klopt! Maar waarom Hem ontmoeten? In de Evangeliën ontmoet Jezus veel mensen, juist de zondige onder hen. Na de maaltijd in huize Zacheüs, volhardende en publiek gekende zondaar te Jericho, zijn Jezus’ woorden niet: ‘Top dat het zo druk is in de stad, kun je vandaag lekker cashen met dat tolhuis van jou. Nou doei.’ In de ontmoeting met Jezus ontdekt Zacheüs wat er toe doet. Hij deelt de helft van zijn bezit met de armen, wie hij ooit afperste krijgt viervoudig terug. Jezus’ reactie op die geloofsdaad: ‘Vandaag is er redding gekomen voor dit huis, want ook hij is een zoon van Abraham. De Mensenzoon is immers gekomen om te zoeken en te redden wat verloren is.’ (Luc. 19,9)
Jezus’ ontmoeting met de overspelige vrouw (Joh. 8): ‘Wie van u zonder zonde is, moet dan maar als eerste een steen op haar werpen.’ Dat geldt ook de orthodox katholieke vuurvreter, gespecialiseerd in oordelen en veroordelen. Bewust van eigen schuld gooit niemand die eerste steen. Na afloop zegt Jezus niet tot de vrouw: ‘Ach meid, ik begrijp jou wel: seks is me toch lekker en er zijn zoveel mooie mannen. Ga er maar voor!’ Hij zegt: ‘Ik veroordeel u ook niet. Ga nu maar, en zondig voortaan niet meer.’ Je kunt over Jezus veel zeggen maar kuisheid staat in zijn vaandel.
Jezus sluit niemand uit. Hoewel? Het Laatste Avondmaal, waar de heilige Eucharistie alles mee van doen heeft, was wel een besloten gezelschap. Kernvraag is waarom je Hem wilt ontmoeten. ‘Ik ben de HEER, jullie God. Jullie moeten heilig zijn. Wees heilig, want Ik ben heilig.’ (Lev. 11,44) Hoewel geschapen naar beeld en gelijkenis van God zijn mensen in doen, (na)laten en gedachten vaak het misvormde beeld van God. Ontmoeting met de Heer is er om de mens te genezen. In heiligheid te herstellen en laten groeien. Dat geldt getrouwd, gewijd, ongehuwd, heteroseksueel, homoseksueel, biseksueel, transgender, man, vrouw, jong of wat rijper: niemand uitgezonderd. Wie in eredienst en in het ontvangen van de heilige Eucharistie, het liefdevol geofferde Lichaam de Heer, bevestiging zoekt van een status quo in het leven of het vieren van enige geaardheid? Die heeft niet veel begrepen van christelijk geloof.
De bisschop van Den Bosch heeft het niet uitreiken van de Communie aan de homoseksuele carnavalsprins omschreven als het raken van een open zenuw. Hij hoopt dat zij de Kerk niet loslaten, de Communie is maar een onderdeel van het geheel. Mooi gezegd en waarheid.
In elke viering van de heilige Eucharistie is het uitreiken van de Communie dé open zenuw van Christus’ Kerk. Wat staat er in de rij om het Allerheiligste Sacrament, het Lichaam van onze Heer, te ontvangen?
Zeer heilige gelovigen. Ja, die zijn er en ze zijn mij en u tot stichtend voorbeeld.
Gelovigen die met de gebrokenheid van hun ziel naar God verlangen, heil en genezing zoeken. Grote en kleine zondaars, gekend of ongekend.
De puber die eigen lijf en seksualiteit ontdekt en de plezierige hand aan zichzelf slaat. Soms staat er niets (!): de mens die naar het woord van Paulus het volmaakte geloof en alle kennis heeft maar geen liefde. Iemand met een fatale ziekte in het lijf, dat lijden in geloof draagt en zich toevertrouwt aan Jezus’ verrijzenis. Een homoseksueel die met God en Kerk worstelt omdat hij niet anders kan maar diep in het hart weet: ‘Als het beeld van God schiep Hij hem; mannelijk en vrouwelijk schiep Hij hen.’ en ‘Daarom zal een mens zijn vader en zijn moeder verlaten en zich hechten aan zijn vrouw, en die twee zullen één zijn.’ Gevolgd door zijn partner die werkelijk met zijn volle verstand niet kán begrijpen wat zondig is aan zijn oprechte liefde; leven zonder die ander dat is hel. Een vrijgezel, zoekend naar liefde, na zijn one night stand; zelfbevrediging met andermans lijf als hulpmiddel. Een vrouw die zo snel als het na het kraambed kon ter kerke ging: dankbaar, vervuld van intens geluk omdat zij na jaren dokteren moeder is geworden. Bij de kerkuitgang zegt zij dat het een mooi kind is; dat IVF een geweldige uitvinding, een zegen van God is. Iemand van protestantse huize maar feitelijk levend als katholiek. Verder in de rij allemaal goede mensen: leuk buren, charmante collega’s. Maar de een roddelt, een ander maakt op het werk niet de uren waarvoor de werkgever wel betaald, een ander moet altijd gelijk hebben, een andere domineert, een ander is hebzuchtig (leve de bonus en creatieve belastingaangifte of belast onheus sociale zekerheid), weer een ander wil graag de buurman over de heg trekken en mores leren en de laatste doet niets verkeerd want die is zelfs voor de zonde te lui.
Gelovigen die heil en genezing zoekend deel willen hebben aan het Lichaam van Christus. Om te worden als Hem die wij mogen ontvangen. Heel mijn wezen gelooft de werkelijke tegenwoordigheid van de Heer in de Eucharistie. Ik reik allen eerbiedig de heilige Communie: het Lichaam van Christus! Niet om een status quo te handhaven, niet om iemands geaardheid te belijden; evenmin om van alles recht te praten. Wel hopend en biddend dat het in hun leven vrucht draagt. Groeien in heiligheid is onze opdracht.
Wat ik doe doen veel priesters in het land. Ik schat een hele grote meerderheid. Een priester past bescheidenheid. ‘Werp je niet op als rechter, opdat je niet onder het oordeel valt. Want onder het oordeel dat jullie vellen, zul je vallen, en met de maat waarmee jullie meten, zul je gemeten worden. Wat kijk je naar de splinter in het oog van een ander, terwijl je de balk in je eigen oog niet opmerkt?’ (Luc. 7,1-3)
Wie miskend en beledigd de Kerk uitgejaagd is, komt zelden dichter bij God. Ik weet hoe de ideale gelovige moet zijn en die weet hoe de ideale priester moet zijn. Beide ideaaltypes, echte kampioenen in heiligheid, schijnen niet meer verwekt te zijn sinds de Onbevlekte Ontvangenis van Maria. Ieder mens is gebroken en zondig, heeft te groeien in heiligheid. Geestelijke groei niet om een goed mens te worden (die afdeling is volgens mij voor het Humanistisch Verbond) maar goed als God zelf en dat is heel andere koek. God heb erbarmen met ons!
Aan de Kerk om Jezus’ ideaal hoog te houden en voor te houden. Paus en bisschoppen voorop gevolgd door priesters, diakens, religieuzen, pastoraal werkenden en door alle gelovigen op basis van hun zending in het heilig Doopsel. Pastoraal zijn is een goed katholiek gebruik. Begrip hebben voor menselijke zwakheden. Dat is geen slappe hap, niet goed praten wat krom is maar gezond pragmatisme, theologie van bescheidenheid.
‘Doe wel en leen uit, en verwacht daarvoor niets terug. Dan zal er een rijke beloning voor jullie zijn: je wordt kinderen van de Allerhoogste, want ook Hij is goed voor ondankbare en slechte mensen. Wees barmhartig, zoals jullie Vader barmhartig is’ (Luc. 7, 35-36)
In de Bijbel vecht aartsvader Jacob met zichzelf, met zijn broer, met zijn lepe schoonpa en ook met God. Die worstelende Jacob kreeg geen goddelijke schop onder z’n achterwerk om op te zouten maar Gods zegen. In dat spoor heeft God ook mij tijd en geestelijk groeikans geboden. Die zou ik een ander moeten onthouden? God die mij kent ziet mij aan komen! ‘Als wij zeggen zonder zonde te zijn, bedriegen wij onszelf en woont de waarheid niet in ons.’ (1 Joh. 1,8) De mens is en blijft een vat vol tegenstrijdigheden. ‘Uit vuur en ijzer, uit zuur en zout, uit alles wordt een mens gebouwd.’ De mens heeft in levens- en geloofshouding, in eigen ziel ongeordende chaos op orde te brengen. Soms is dat lang en hard ploeteren.
Bij enkelen in Jezus’ Kerk is de zonde tegen de kuisheid ingehaald door de tijd. ‘Want er is niets geheim dat niet openbaar wordt, en niets verborgen dat niet bekend wordt en aan het licht komt.’(Luc. 8,17) Pijnlijk! Vol schaamte te kijk staan in congregatie of orde, in Kerk en samenleving. Terecht dat mensen verbijsterd, kwaad zijn. Intense pijn en verdriet voelen door enkele geestelijken die beter hadden moeten weten. Zou de niet-gelovige dezelfde verbijstering en woede hebben als wij ons geloof niet waar maken? De verhalen over biechten kennen we nu wel: snoepen van de suikerpot, zus aan de vlecht trekken, verder niets. Is de overbekende suikerpot iets anders geworden? Snoepen van andermans lijf of consumeren ten koste van hongerigen en armen in de wereld? Volwassen zus met vlecht heeft nu rust. Trekken we nu verbaal anderen aan de staart van hun ziel en een lange neus naar God? Verder niets? Zelfs niet in duistere krochten van uw ziel? Vroeg of laat wordt ons leven ingehaald door Zuster Dood. Zal de eerste ontmoeting met de Eeuwige voor mij en voor u pijnlijk en schaamtevol zijn? Praten wij recht wat in eigen ziel krom is? Hopend dat de Waarheid ons niet inhaalt? Die zal ons inhalen. Hoe kijken Kerk en samenleving over zo’n 40 jaar terug op mij en u? Staan ik en u dan met pijn en schaamte te kijk?
Protesterende homoseksuelen, dat zegt meer over hen dan over de Kerk. Aan wie ligt het dat zij niet wisten dat zij altijd welkom waren en zijn? Nederlands zijn gek op one liners. Zelf hebben we hebben tijd en veel woorden nodig om gevoelens en mening te uiten. Dat zaken genuanceerder en soms anders liggen dan gedacht wordt, zegt veel over het denken van die mensen. Leuke klus voor de Kerk om daar aan te werken.
Al die opgekropte woede heeft ook een positieve duiding. Onuitgesproken zien protesterende homoseksuelen iets in de Katholieke Kerk. Waarom anders zo druk maken? Dan hadden zij die zondagochtend, misschien na nachtbraken, beter kunnen doen wat veel katholieken bijna elke zondagochtend doen: uitslapen! Homoseksuelen verlangen een teken van (h)erkenning, zoals God van gelovigen van (h)erkenning verlangt. Van deze priester hebt u die gekregen, wel met nuance.
Als kerkjuristen onderling niet eensluidend zijn over alle facetten aangaande het weigeren van de heilige Communie wat moet een priester dan? Wat moet een gelovige dan? Het kerkelijk wetboek hanteert de term ‘zware zonde’. Wat is zwaar? Acceptatie en afkeuring van vormen en varianten van seksualiteit zijn nog al plaats- en tijdgebonden. Dat geldt zelfs de partij van mw. Ploumen. Die staat echt niet meer voor datgene waar eens hun geachte afgevaardigde E. Brongersma voor stond. Die zou nu met schaamrood op de partijkaken “gewipt” worden. Waarom hoor ik de kreet ‘zware’ zonde alleen bij seksualiteit? A dirty mind is a joy forever? Het huis van God en de eredienst aan Hem misbruiken, degraderen tot partijpolitiek statement dat is in mijn beleving een zware zonde! Als ik toch moet wegen en oordelen sta mij dan toe een groter probleem te hebben met de katholiek Lilianne Ploumen dan met Jan en Gerben, Merel en Jolijn die - hoezeer het vanuit geloof ook niet ideaal moge zijn – toch iets (meer) van liefde, zuiverheid, oprechtheid en eerbied voor God in zich hebben.
In 2010 wordt in Kerk en samenleving het ongehuwd samenwonen van heteroseksuelen niet ervaren als zware zonde, nadruk op het woord: zware. Hen wordt de heilige Communie niet onthouden. De Katechismus citerend: moet de homoseksueel dan met respect, begrip en fijngevoeligheid behandelend en iedere vorm van onrechtmatige discriminatie vermijdend wel worden geweigerd? Het geestelijk Voedsel om heil en genezing te vinden?
Wat ieders visie op seksualiteit is, in welke fase op welke trede van heiligheid of onheiligheid ieders (geloofs)leven mag staan: kunnen we ook normaal praten met elkaar? Op de allereerste plaats vanuit de Kerk, ook door de soms venijnige gelovigen op internetfora; omdat het Jezus’ levenshouding is. Daarbij een paar handige tips:
Exegese staat niet stil. Zo verklaren sommige bijbelwetenschappers dat het probleem van Sodom en Gomorra niet de homoseks was maar iets anders.
Mensenwetenschap staat ook niet stil. De Bijbel noemt homoseksualiteit maar dan als daad en niet als innerlijke geaardheid. Dat homoseksualiteit een innerlijke aanleg is, is pas in de 19e eeuw ontdekt. Dat moet u weten als u de Bijbel citeert. Wat u citeert is (deels) geschreven vanuit gedachte dat elk mens de natuur heeft van de heteroseksueel en dan is seks met iemand van het gelijke geslacht tegen die innerlijke natuur in, ‘tegennatuurlijk’.
Komt voor als een van nature heteroseksueel geen toegang heeft tot personen van de andere sekse. Die gaan dan soms seksuele instincten “uitleven” door het aangaan van homoseksuele handelingen. Noodhomoseksualiteit wordt het ook genoemd. Schijnt zich voor te doen in gevangenissen en op kostenscholen.
Tegenovergesteld hetzelfde. Heeft een mens de natuur van de homoseksueel dan is seks met iemand van het andere geslacht weer tegen de innerlijke natuur in ofwel ‘tegennatuurlijk’. Komt voor als een van nature homoseksueel persoon zich niet durft of kan uiten; bijv. omdat de persoon niet “anders” durft zijn. Kan ook gebeuren door sociale druk in familie of godsdienst, in sommige landen vanwege overheidsrepressie.
Waar biseksuelen beide naturen in zich verenigen is het woord ‘tegennatuurlijk’ bij hen niet van toepassing.
Noem niets smerig of vies! Smaak is persoonlijk en subjectief. Ik vind erwtensoep smerig, mijn broer vindt het heerlijk!
Theologisch spreken over ‘intrinsiek ongeordend’ en ‘de ethische natuurwet’ is prima. Besef wel: veel mensen zijn onbekend met deze theologische woorden en nog minder bekend met de duiding ervan. Die woorden worden soms grof en beledigend ervaren. Gebruik die woorden voorzichtig en bescheiden. Zelf bent u ook ongeordend. Sinds de Tenhemelopneming van Maria geldt dat voor elke sterveling onder de hemel.
Ook een paar tips voor homoseksuelen die met gelovigen in gesprek willen:
U kunt met oprechte verontwaardiging en vol Gay Pride voor het oog van de camera een politiebureau binnen gaan om aangifte te doen van discriminatie omdat iemand u de Communie weigerde. Als u denkt iemand innerlijk te overtuigen middels aangifte op het politiebureau dan bevat u even weinig van het innerlijk leven van die persoon, tegen wie u aangifte doet, als u (misschien wel terecht) vermoedt dat die persoon u bevat met uw innerlijk leven. Zie hier de balk en de splinter!
Trouwens denkt u werkelijk dat (innerlijke) acceptatie van homoseksualiteit wordt afgedwongen door vervolging? Ik niet.
Vroegere strafvervolging heeft homoseksuelen en homoseksualiteit niet uit Nederland doen verdwijnen! Evenmin als alle ellendige vervloekte rot galgen van Ahmadinejad Iran vrij maakt van homoseksuelen en homoseksualiteit. In de Kerk bidden wij ook voor hen die dat weerzinwekkend lot ondergingen: ‘Gedenk ook onze broeders en zusters die reeds ontslapen zijn in de hoop der verrijzenis, Ja, alle gestorvenen dragen wij op aan uw zorg. Neem hen aan en laat het verschijnen in het licht van uw gelaat’(Eucharistisch gebed IIc) Zo lang er mensen zijn op aarde. Zo lang zijn er homoseksuelen, heteroseksuelen, biseksuelen en alle andere varianten. Zo lang zijn er gelovigen die Jezus als Gods Zoon erkennen en in de kracht van de heilige Geest het geloof belijden met de oproep tot alom vermaledijde kuisheid.
In dit land bestaat vrijheid, daaronder vrijheid van meningsuiting en vrijheid van godsdienst. Vrij is de keuze om een homoseksuele natuur te praktiseren in homoseksualiteit. Waar homoseksuelen vrij zijn mogen daar ook katholieken vrij hun geloof belijden? Dat geloof met de oproep in kuisheid te leven? Niet vanuit een fobie of haat maar juist uit liefde! Omdat de medemens oprecht het Allerbeste is toegewenst: de perfecte zuivere liefde van God, ons aangereikt in zijn Zoon om met kracht van de heilige Geest te zijn als God zelf; zijn beeld en gelijkenis tot in eeuwigheid. Al komt het soms beroerd over, het komt wel uit een heel goed hart. In het goede geval is dat hart een spiegeling van het Heilig Hart van onze Heer.
Homobeweging en Katholieke Kerk zijn in de Nederlandse geschiedenis beide door de overheid vervolgd. Ondanks al die overheidsinzet zijn beide nog altijd levend in het land aanwezig. De Katholieke Kerk kwam in 1848 met innerlijke Christ Pride legaal te voorschijn. De homobeweging met innerlijk Gay Pride iets recenter. Conclusie: aangiften lossen niks op. Verspilde energie, verspilde overheidsmiddelen. Los daarvan waar de Kerk tegen homovervolging is gaat u uw bondgenoot toch niet vervolgen? Wie homohaat en homofobie incasseert, die kan niet schuldig zijn aan klassieke papenhaat en papenfobie. Nee, toch?
U mag u op uw geweten beroepen, daarover spreken. U moet wel helder houden dat er een verschil is tussen ‘geweten’ en ‘wil’.
Om het simpel duidelijk te maken: het kind voor de winkelschappen met heerlijke en verleidelijke snoep maar dat van zijn ouder niks pakken mag, vervolgens stampvoet en de hele supermarkt hysterisch overschreeuwt… in dat kind spreekt een wil (die wil is ingegeven door snoep-lust) en niet het geweten. Tenzij het een vegetarisch kind is en de ouder vlees uit het koelvak haalde, grote kans dat dan een geweten schreeuwt.
Onthoudt u van daden die, hoe jolig ook bedoeld, uw gesprekspartner als godslastering of als intimidatie kan ervaren.
Mensen kunnen elkaar in de ziel raken, daarvoor hoef je niet gelovig te zijn. Niet elke homoseksueel zal zich herkennen in en thuis voelen bij de televisiebeelden van Gay Pride, de Canal Parade. Het is beledigend elke homoseksueel met die beelden om de oren te slaan, daarmee te identificeren. De goede gesprekspartner maakt onderscheid tussen lust (de scènes hiervoor) en liefde. Ook beledigend: roze pruik met nephabijt in het huis van God waar geloof beleden wordt. Godslasterlijk: die roze “hosties”.
Als u op straat loopt en gevolgd wordt door een groepje macho’s. Zij doen niets maar laten wel blijken u als homoseksueel niks te vinden. Het is intimidatie. Als zij bij uw voordeur blijven hangen, doen zij niets hoor. U voelt zich bedreigd Als licht in uw slaapkamer schijnt, hoort u boegeroep. Dat is gewoon hufterigheid. Maar is het wel toelaatbaar katholieken om hun geloof te intimideren? Tijdens een eredienst? Voor het oog van de camera? Wij doen niks hoor, we zijn er alleen maar en roepen: boe!
Dagblad Trouw heeft op internet een kaartje met roze kerken geplaatst. ‘Is uw kerk roze?’, luidt de vraag. We belijden ons geloof en geen geaardheden. Wil elke heteroseksueel zich tot een roze kerk bekennen? Ik heb geen idee welke kleur ik moet opgeven voor de parochies. Die kerken verspringen van kleur, met de regelmaat van de liturgische kalender. Tweemaal per jaar is de kerk roze. Half Advent (zondag Gaudete) en half de Veertigdagentijd (zondag Laetare). Roze mag dus het komend weekend. Niet alle priesters wagen zich aan een roze kazuifel. Vinden het liturgisch misschien een beetje kinky, voelen zich als man onprettig in het roze. Gelukkig biedt de Kerk keuze: roze of paars.
Op roze zondag Laetare is hier een vesper met uitstelling van het Allerheiligste Sacrament. Niemand die de communie ontvangt, niet de aard van een vesper. Iedereen mag uit eerbied hoofd, knieën maar vooral het hart buigen voor de Liefdevolle in ons midden. Zingen, smeken (!) en stil zijn bij de Heer in ons midden die zoals uit alle stampij blijkt méér bemind wordt dan menig gelovige dacht. De Heer zelf zal dat in goddelijke wijsheid wel hebben geweten.