De oplossing van een niet-bestaande probleem
In verkiezingstijd strijden politici om de kiezersgunst. Sommigen van hen doen een beroep op de onderbuikgevoelens van kiesgerechtigden. Een populistisch verdienmodel.
Afgelopen week was Mona Keijzer in het televisieprogramma Nieuws van de Dag. Zij schreef een notitie tegen moslimextremisme.
Niet verkeerd om tegen elke vorm van extremisme te zijn. Het beleid dat zij voorstelt, is wel verkeerd.
Bidden op straat, de publieke ruimte, moet volgens Mona Keijzer verboden kunnen worden.
Zij ziet dat als intimiderend machtsvertoon waarbij de openbare ruimte wordt geclaimd. De afzetting van wegen daarvoor moet ook verboden kunnen worden. Kortom, de Wet op de openbare manifestaties moet worden gewijzigd.
Het gaat dus over moslimextremisme.
Ik heb nooit ervaren dat moslims in ons land op straat bidden, laat staan dat doen om te intimideren. Misschien zit ik in een bubbel? Ik heb ook niks in het nieuws vernomen.
Mona Keijzer heeft dé oplossing gevonden voor een probleem dat niet bestaat?
Wie op straat bidden: rooms katholieken!
Uitgerekend het kerkgenootschap waartoe Mona Keijzer en ik beiden behoren, bidt soms in hele grote groepen op straat!
Rooms katholieken kennen processies. Een religieuze uiting maar de Kerk is geen culturele folklore, geen lege huls. Zij staat ergens voor, heeft een ideaal voor de hele wereld.
De Kerk spreekt vanuit Christus over de omgang met de vreemdeling, over de wereldwijde rechtvaardige verdeling van welvaart, enzovoorts, enzovoorts. Dat is voor de christen geen optie maar een vereiste.
De vraag ‘Is iemand legaal in Nederland?’ is de moderne versie van de Bijbelse vraag aan Jezus: ‘Wie is mijn naaste?’ Hij had een helder antwoord. In dat spoor heeft ook de Kerk een helder standpunt, ongeacht of populisten dat pruimen of niet.
Jezus zag het extremisme bij de religieuze Farizeeën en zag ook het extreme marchanderen van de wereldlijke leiders, Herodianen. Jezus waarschuwde voor het zuurdeeg dat die twee tegenstrijdige partijen in zich droegen: de huichelarij.
Goed dat Mona Keijzer haar vrijheid als gestudeerde vrouw beroept op een joods-christelijke fundament… maar dat joods-christelijke omvat zo héél veel meer dan moslims in een hoek zetten voor een probleem dat er niet is. Waarvan acte!
Ik besef dat “de oplossing” bedoeld is voor een niet-bestaand moslim “probleem”.
Onderscheid maken tussen een openbaar islamitisch en christelijk gebed is discriminatie, de Grondwet verbiedt dat. Bovendien is dat juridisch heel moeilijk te verwoorden in een wettekst en dat is ook nog bloedlink.
In de toekomst, met een andere kleur populisme dan nu, kan het onbedoelde bijgevolg zijn dat ook katholieke processies verboden kunnen worden!
Op basis van populisme beleefde ons land ruim 400 jaar zo’n processieverbod. Dat duurde tot 1983.
19e-eeuwse populisme en het processieverbod
De Republiek der Verenigde Nederlanden verbood de katholieke eredienst, zowel privaat als publiek. De Bataafse Revolutie (1795) hergaf de katholieken religieuze vrijheid en processies konden weer.
Het populisme van de 19e eeuw, toen de irritatie en opwinding bij de protestantse bevolking, maakte er snel een eind aan. De openbare eredienst werd weer verboden, een verbod heel expliciet gericht op de processies van katholieken.
De Grondwet (1848 en 1972) bepaalde dat processies verhinderd konden worden waar die voor 1848 niet waren. In praktijk een processieverbod boven de grote rivieren. Daarom had menig katholieke pastorie een forse tuin, om op eigen grond de processie te houden.
In 1874 herstelde de deken van Maastricht de Heiligdomsvaart, die over de openbare weg ging. Er werd proces-verbaal opgemaakt. De deken procedeerde door tot de Hoge Raad en kreeg nul op het rekest. In 1962 sprak de Hoge Raad zich opnieuw uit tegen processies.
In 1983 werd het grondwettelijke processieverbod geschrapt. In 1988 gaf de Wet openbare
manifestaties (Wom) katholieken eindelijk ruimte om hun processies te houden.
Bloedlink dat na 400 jaar verworven recht op het spel te zetten voor het populisme van onze dagen, islamofobie. God mag weten welk populisme zich in de toekomst aandient.
Is de Amsterdamse Stille Omgang intimiderend? De Heiligdomsvaart? In de 19e eeuw vond men van wel. Is de driejaarlijkse Mariaprocessie van Leeuwarden intimiderend? Wat voelen de toekomstige populisten in de onderbuik?
Aanpassing van de Wet openbare manifestaties, als Mona’s oplossing van een niet-bestaand
probleem, wordt juridisch heel discutabel.
Bij uitzonderlijke hoogtijdagen mag van Mona Keijzer uitzondering gemaakt worden. Doelt zij op het Suikerfeest? Doelt zij op OL Vrouw van de Rozenkrans?
De processie in Leeuwarden is gekoppeld aan OL Vrouw van de Rozenkrans. Dat is kerkelijk een gedachtenis. Geen feest, laat staan hoogtij. Het is gebaseerd op de Slag om Lepanto (1571) waar de Ottomaanse vloot werd verslagen. Dat moet hedendaagse populisten zonder twijfel wel weer aanspreken.
Serieuzere intimidatie om aan te pakken
Als Mona Keijzer werkelijk intimidatie verafschuwt en wil voorkomen, dan zijn er dringender onderwerpen die om heel snel handelen vragen. Zou dat haar handelen kunnen zijn?
1. Intimidatie van raadsleden en gemeentebestuurders
Het geweld en de intimidatie richting raadsleden en gemeentebestuurders rond de besluitvorming over de komst van een asielzoekerscentrum. Recent vaak in het nieuws.
Rellende bewoners en relschoppers van buiten die intimiderend de publieke ruimte innemen.
Zo bang zijn ze dat de komst van asielzoekers ten koste gaat van hun leefomgeving dat zij hun woonplaats rellend zelf spontaan afbreken. Curieus.
2. Intimidatie van het Internationaal Gerechtshof (ICC)
Toen het ICC in Den Haag arrestatiebevelen uitvaardigde tegen premier Netanyahu en de voormalige minister Yoav Gallant werd dat ICC getroffen door zware sancties van de Verenigde Staten.
Een president, die intimidatie tot stijl heeft “verheven”, raakt met zijn decreet niet alleen het ICC maar ook wie er werkt of behulpzaam is bij onderzoeken van dat ICC.
Als die twee mannen in Den Haag verschijnen, wordt dit probleem nog groter.
Onder president G.W. Bush aanvaardde het Congres de American Service-Members' Protection Act, bij hen bekend als de The Hague Invasion Act. Geen grap!
Als een Amerikaan of een bondgenoot in gevangenschap is van het ICC, heeft de Amerikaanse president de bevoegdheid om alle militaire middelen in te zetten om hen te bevrijden.
Over intimidatie gesproken.
Zou Mona Keijzer al uitgewerkte ideeën hebben om Den Haag militair of anderszins te verdedigen? Als je dreigend gevaar dat er nog niet is serieus neemt…