Het zal u niet ontgaan dat overal de kerkkoren steeds kleiner en grijzer worden.
Zo telt het Pauluskoor, om een voorbeeld te noemen, naast een organiste en een dirigent, nog 10 zangers (3 sopranen, 3 tenoren en 4 bassen). Zeven van hen zijn ouder dan 80 jaar.
Natuurlijk gaan zij door met zingen. Maar hoelang kan dat nog?
En dan? Wie neemt het van hen over? De lofzang moet toch doorgaan!
Elektronisch? Dat meent u toch niet!
Moet het anders? Hoe dan? Kom met ideeën!
Er is in de christelijke eredienst altijd gezongen. Voor zover bekend al sinds de 9e eeuw. De kerkmuziek schriftelijk vastgelegd, bijvoorbeeld het Gregoriaans.
Sindsdien hebben ontelbare componisten muziek geschreven voor de liturgische vieringen in de kerk. Ook nu nog. Maar wie gaat die uitvoeren?
Wie durft het aan om in onze tijd zich in te zetten om de liturgie luister bij te zetten?
Wij kunnen ons voorstellen dat jongeren zich niet zo gemakkelijk willen aansluiten bij al die grijze koppen. Maar neem dan zelf het heft in handen.
Probeer leeftijdsgenoten te mobiliseren, zoek naar melodieën en liturgische teksten die jullie (meer) aanspreken.
Als u mensen kent die goed kunnen zingen en/of musiceren: spoor hen aan om in de parochie nieuw geluid te laten klinken.
Als u contact hebt met jongeren wijs hen er dan eens op dat zij nodig zijn om wat door de eeuwen is opgebouwd en nú dreigt te verdwijnen, nieuw leven in te blazen. Er is nieuw elan nodig waarin zij een rol kunnen vervullen.
Het kan toch niet zo zijn dat in onze tijd een einde komt aan een cultuur die eeuwen heeft bestaan?
Weet u dat zingen dubbel bidden is?
Dat zingen gezond is?
Dat lid zijn van een koor ook sociaal van belang is?
En bovenal dat het God toekomt Zijn goedheid en barmhartigheid te blijven bezingen? Wie houdt de lofzang gaande?
M.A. (Theo) Smeenk